De wetenschap achter NMN: een stabiele, betrouwbare NAD+ activator en anti-verouderingsmolecuul
In juni 2018 voegde de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) veroudering voor het eerst toe aan de International Classification of Diseases, waarmee het verouderingsproces als ziekte erkend werd. Dit opent de deur naar nieuw onderzoek naar therapeutica die leeftijdsgerelateerde ziekten zoals kanker, cardiovasculaire en metabole ziekten en neurodegeneratie kunnen vertragen of omkeren. Nutriënt-sensingsystemen zijn intensief bestudeerd, waaronder mTOR voor het reguleren van eiwitsynthese en celgroei, AMPK voor het waarnemen van een lage energietoestand en sirtuïnen, een familie van zeven eiwitten die cruciaal zijn voor DNA-expressie en veroudering en alleen kunnen functioneren in combinatie met NAD+ (nicotinamide adenine dinucleotide), een co-enzym aanwezig in alle levende cellen.
NAD+ niveaus verhogen
Een toename van intracellulaire NAD+ niveaus activeert verschuivingen die overleving verbeteren, zoals het verhogen van de energieproductie en het opreguleren van celreparatie. Het langzame, onvermijdelijke proces van veroudering wordt beschreven als een "cascade van robuustheidsafbraak die wordt getriggerd door een afname van de systemische NAD+ biosynthese en de resulterende functionele defecten in gevoelige organen en weefsels". Bij veroudering zijn er epigenetische verschuivingen, genomische instabiliteit, veranderde nutriëntwaarneming, telomeerverkorting, mitochondriale disfunctie, celveroudering, uitputting van stamcellen en gereguleerde intercellulaire communicatie.
NAD+ niveaus dalen hard op middelbare leeftijd
Tegen de middelbare leeftijd zijn de NAD+ niveaus gedaald tot de helft van die van de jeugd. Talrijke studies hebben aangetoond dat het verhogen van de NAD+ niveaus de insulinegevoeligheid verhoogt, mitochondriale disfunctie omkeert en de levensduur verlengt. NAD+ niveaus kunnen worden verhoogd door het activeren van enzymen die de synthese van NAD+ stimuleren, door het remmen van een enzym (CD38) dat NAD+ afbreekt en door te suppleren met NAD-precursoren, waaronder nicotinamide riboside (NR) en nicotinamide mononucleotide (nmn). Een conceptueel kader genaamd NAD World, ontwikkeld in het afgelopen decennium door de ontwikkelingsbioloog Shin-ichiro Imai, MD, PhD, van de Washington University School of Medicine, beschouwt NMN als een kritisch, systemisch signaalmolecuul dat de biologische robuustheid van het communicatienetwerk dat NAD+ ondersteunt, handhaaft.
NMN wordt snel opgenomen
NMN is snel opneembaar en wordt omgezet in NAD+. Suppletie met NMN heeft de NAD+ biosynthese verhoogd, leeftijdsgerelateerde adipose ontsteking onderdrukt, insulinesecretie en insulineactie verbeterd, mitochondriale functie verbeterd en neuronale functie in de hersenen verbeterd. Het kan ook nuttig zijn bij het handhaven van de integriteit van de bloed-hersenbarrière en het onderdrukken van inflammaging. In muismodellen van ziekte en veroudering heeft NMN een breed scala aan opmerkelijke effecten aangetoond, die gunstig zijn voor aandoeningen variërend van diabetes tot de ziekte van Alzheimer.
NMN lijkt stabiel in water en wordt snel opgenomen. Het kan dus een effectieve nutraceutische anti-verouderingsinterventie zijn, met gunstige effecten op een breed scala aan fysiologische functies. Momenteel wordt NMN bestudeerd in humane onderzoeken en onderzoekers speculeren over de ontwikkeling van een liposomale versie van NMN om de opname en levering ervan te verbeteren.